تحلیل کیفی تکنیک‌های اقناعی اینستاگرامی در مشارکت انتخاباتی اسفند 1398

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری علوم ارتباطات اجتماعی، گروه ارتباطات اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق.

2 استادیار گروه ارتباطات اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق (نویسندۀ مسئول)

3 استادیار گروه ارتباطات اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق

چکیده

نقش رسانه‌های نوین در مشارکت انتخاباتی مسجل شده است، اما این تأثیرات بر عالم سیاست به‌مانندِ گذشته واحد، یکسان و نشئت‌گرفته از سیاست‌های حاکم نیست، بلکه دچار تکثرگرایی شده و حتی ممکن است مخالف سیاست‌های حاکم عمل کند. لذا، شناخت تأثیرات و نوع عملکرد رسانه‌های نوین، که در این مطالعه منحصر به اینستاگرام شده، از اهمیت زیادی برخوردار است. پرسش اصلی این است که چه تکنیک‌های اقناعی اینستاگرامی در مشارکت انتخابات مجلس 1398 به کار رفته است. برای این منظور از روش کیفی گراندد تئوری استفاده شده است. جامعۀ آماری مطالب انتخاباتی اینستاگرام و نمونه هفت صفحۀ فعال دو جریان سیاسی است که در 51 محور تلخیص شده و 16 تکنیک اقناعی احصا شده است. نتایج از سه رویکرد مشارکت منفی، مثبت و انفعال در انتخابات حاکی است که در این میان، مشارکت مثبت از تکنیک‌های اقناعی ترس، وعده‌ووَعید، شعار تبلیغاتی، احاله به ارزش‌ها، مظلوم‌نمایی و زبان مردم استفاده کرده است؛ در مقابل، مشارکت منفی یا تحریم انتخابات از تکنیک‌های اقناعی افشا، امتناع، تحریک و تهییج، تقطیع، تلقیح، توسل به اصول و قوانین، توسل به برائت، زبان مردم، گواه اجتماعی، مجاورت و مصادره به مطلوب استفاده کرده است. در خصوص انفعال نیز اطلاعاتی به دست نیامد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Qualitative Analysis of Instagram Persuasive Techniques in the Election Campaign in February 2020

نویسندگان [English]

  • Mehdi Farajollahi 1
  • Leila Niroomand 2
  • Nader Sadeghi Lavasaninia 3
1 , PhD Student in Social Communication Sciences, Department of Social Communication, Islamic Azad University, East Tehran Branch.
2 Assistant Professor, Department of Social Communication, Islamic Azad University, East Tehran Branch (Corresponding Author).
3 Assistant Professor, Department of Social Communication, Islamic Azad University, East Tehran Branch.
چکیده [English]

The role of the new media in electoral participation has been recognized, but these effects on the world of politics are the same as in the past; The unit is not the same and originates from the ruling policies, but suffers from pluralism and may even act against the ruling policies. Therefore, recognizing the effects and type of performance of new media, which is limited to Instagram in this study, is very important. The main question is what persuasive Instagram techniques have been used in participating in the 1398 parliamentary elections. For this purpose, the qualitative method of grounded theory has been used. The statistical population of Instagram election content is a sample of seven active pages of two political currents, which are included in 51 axes of summarization and 16 persuasive techniques. The results indicate three approaches of negative, positive and passive participation in elections, in which positive participation has used persuasive techniques of fear, promise, propaganda slogan, reference to values, oppression and the language of the people against negative participation or The election boycott has used persuasive techniques of disclosure, refusal, incitement, fragmentation, insemination, recourse to principles and laws, recourse to innocence, the language of the people, social testimony, proximity and expropriation, and information about passivity. Has not come.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Participation
  • Elections
  • Instagram
  • Persuasion
  • Grounded theory

مراجع

افتخاری، اصغر و سیدمحمدصادق کاظمی (1396). «مدل اقناع افکار عمومی در قرآن». فصلنامه پژوهش‌های راهبردی سیاست، شماره 52: 39ـ9.
حسنی، حسین (1398). رسانه اجتماعی اینستاگرام؛ زندگی روزمره و فرهنگ دیداری. تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات.
سعدی‌پور، اسماعیل، علیرضا خوشگویان‌فرد و معصومه طالبی دلیر (1390). اثرسنجی در حوزه رسانه با تأکید بر تلویزیون. تهران: سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران، مرکز تحقیقات.
شفقی، مریم (1391). «کنش گفتاری وعده‌ووعده در گفتمان سیاسی». دوماهنامه جستارهای زبانی، شماره 2: 158ـ141.
صمدی، مهران و شورش شاه‌محمدی (1397). «مطالعه رابطه بین میزان هویت‌پذیری قومی و مشارکت‌پذیری سیاسی با مصرف
          رسانه‌ای شهروندان ارومیه». فصلنامه مطالعات جامعه‌شناسی، شماره 39: 58ـ43.
فراستخواه، مقصود (1398). روش تحقیق کیفی در علوم اجتماعی با تأکید بر نظریه بر پایه (گراندد تئوری GTM). تهران: انتشارات آگاه.
قادرزاده، امید، فاطمه شریفی و الناز حسن‌خانی (1398). «مشارکت سیاسی و عوامل مرتبط با آن، مطالعه‌ پیمایشی دانشجویان
          دانشگاه کردستان». فصلنامه مطالعات توسعه‌ اجتماعی‌ـ‌‌فرهنگی، شماره 4: 129ـ93.
کیا، علی‌اصغر و رحمان سعیدی (1392). مبانی ارتباط، تبلیغ و اقناع‌. تهران: روزنامه ایران‌، مؤسسه انتشاراتی‌.
هارپر، کریستوفر (1391). رسانه‌های نوین. ترجمه علی‌اصغر کیا. تهران: انتشارات علم.
Afaf, N. A., Basit, A., Nurlukman, A. D., Wahyono, E., & Fadli, Y. (2019, November). ‘Social Media in The Public Sphere, Network Society, and Political Branding’. In International Conference on Democratisation in Southeast Asia (ICDeSA 2019) (pp. 76-79). Atlantis Press.‏
Bode, L., Hanna, A., Yang, J., & Shah, D. V. (2015). ‘Candidate networks, citizen clusters, and political expression: Strategic hashtag use in the 2010 midterms’. The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, 659(1), 149-165.‏
Boulianne, S. (2015). ‘Social media use and participation: A meta-analysis of current research’. Information, communication & society, 18(5), 524-538.‏
Carlsson, A. D. A. (2017). ‘Persuasion in Social Media: A Study of Instagram Influencers’ Usage of Persuasive Speech Acts’. Linnaeus University.‏
Conover, M. D., Gonçalves, B., Ratkiewicz, J., Flammini, A., & Menczer, F. (2011, October). ‘Predicting the political alignment of twitter users’. In 2011 IEEE third international conference on privacy, security, risk and trust and 2011 IEEE third international conference on social computing (pp. 192-199). IEEE.‏
Girma, S., & Shortland, A. (2008). ‘The political economy of financial development’. Oxford economic papers, 60(4), 567-596.‏
Halpern, D., Valenzuela, S., & Katz, J. E. (2017). ‘We face, I tweet: How different social media influence political participation through collective and internal efficacy’. Journal of Computer‐Mediated Communication, 22(6), 320-336.‏
Jensen, M. J. (2017). ‘Social media and political campaigning: Changing terms of engagement?’. The International Journal of Press/Politics, 22(1), 23-42.‏
Larsson, A. O., & Moe, H. (2012). ‘Studying political microblogging: Twitter users in the 2010 Swedish election campaign’. New media & society, 14(5), 729-747.‏
Mason, H. (2019). Persuasion: Master the Art of Manipulation, Mind, control & Influence. Seattle: Amazon.
McNair, B. (2017). An introduction to political communication. Routledge.
Scammell, M. (1999). ‘Political marketing: Lessons for political science’. Political studies, 47(4), 718-739.‏
 Shirky, C. (2011). ‘The political power of social media: Technology, the public sphere, and political change’. Foreign affairs, 28-41.‏
Yamamoto, M., Kushin, M. J., & Dalisay, F. (2015). ‘Social media and mobiles as political mobilization forces for young adults: Examining the moderating role of online political expression in political participation’. New Media & Society, 17(6), 880-898.‏

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار