ORIGINAL_ARTICLE
ارائۀ راهبردهای تحولی شبکۀ خبر برای بهرهمندی از ظرفیتهای همگرایی رسانهای
در حوزۀ خبر و اطلاعرسانی، با ورود و گسترش رسانهها و شبکههای اجتماعی و تنوع پلتفرمهای رسانهای در دنیای امروز، میزان وابستگی مخاطبان به رسانۀ ملی برای کسب اخبار و اطلاعات بسیار کاهش یافته است. در این پژوهش بررسی شده است که همگرایی رسانهای، چه در تولید رسانهای و چه در مصرف رسانهای، چگونه یکی از اصلیترین راهبردهای رسانهای برای تطبیق سازمان رسانهای (بهطور مشخص شبکۀ خبر) با شرایط روز بازار فنّاوری و نیاز مخاطبان است. این پژوهش با استفاده از روش تحقیق کیفی تحلیل مضمون و با ابزار مصاحبۀ عمیق و با نمونهگیری نظری از سه دستۀ مختلف جامعۀ آماری (شامل مدیران و مسئولان سازمان صداوسیما، استادان دانشگاه و متخصصان فعال رسانهای) صورت گرفته و یافتههای آن نیز با استفاده از نرمافزار تحلیل کیفی MAXQDA کدگذاری و تحلیل شده است. با تحلیل کدهای استخراجشده از این پژوهش، پنج راهبرد اصلی برای بهرهمندی شبکۀ خبر از ظرفیتهای همگرایی رسانهای استخراج شدند: 1. همگرایی در مالکیت پلتفرمها و ابزارها؛ 2. آموزش و نهادینهشدن فرهنگ همگرایی؛ 3. همگرایی در ارائۀ پیام به مخاطب؛ 4. همگرایی تاکتیکی با دیگر فضاهای رسانهای و 5. همگرایی ساختاری. همچنین راهکارهای اجرایی هر راهبرد ارزیابی و تحلیل شدند.
https://scsj.ricac.ac.ir/article_144751_82c732c8f43c4460dee637ec6b3d212c.pdf
2021-11-22
9
34
10.22083/scsj.2021.144751
مدیریت رسانه
همگرایی رسانهای
رسانههای اجتماعی
پلتفرمهای رسانهای
شبکۀ خبر
محمد
محسنی تنکابنی
mohseni.t@ut.ac.ir
1
کارشناس ارشد مدیریت رسانه، گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران (نویسندۀ مسئول)
LEAD_AUTHOR
سید مهدی
شریفی
sharifee@ut.ac.ir
2
دانشیار گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران.
AUTHOR
سیاوش
صلواتیان
salavatian@iribu.ac.ir
3
استادیار گروه مدیریت رسانه، دانشکده ارتباطات و رسانه، دانشگاه صداوسیما.
AUTHOR
منابع و مأخذ
1
اکبرزاده جهرمی، سید جمالالدین (1396). «پساتلویزیون در ایران: ارزیابی اقدامات صداوسیما در قبال همگرایی رسانهای». فصلنامه مطالعات رسانههای نوین، شماره 10: 88ـ43.
2
بصیریان جهرمی، حسین؛ هادی خانیکی و محمدسعید ذکایی (1392). «رسانههای اجتماعی و سازمانهای رسانهای: بررسی سیاستگذاری و مصرف فیسبوک در مواجهه با رسانه ملی». فصلنامه پژوهشهای ارتباطی، شماره 75: 80ـ59.
3
خجسته، حسن؛ ملیکا بردبار و سیدوحید عقیلی (1397). «آینده مصرف رسانهای مخاطبان: مطالعه موردی با روش دلفی». فصلنامه مطالعات علمی فرهنگـارتباطات، شماره 43: 106ـ83.
4
روشندل اربطانی، طاهر و احمد کوهی (1391). «همگرایی رسانهای: رابطه تولید محتوای اینترنتی توسط کاربران و نحوه تماشای تلویزیون». فصلنامه علمی مطالعات فرهنگـارتباطات، شماره 20: 168ـ143.
5
شیخزاده، محمد؛ ابوالحسن فقیهی، محمدسعید تسلیمی و حسن عابدی (1390). «تحلیل مضمون و شبکه مضامین». فصلنامه اندیشه مدیریت راهبردی، شماره 10: 198ـ151.
6
ویمر، راجر دی و جوزف آر دومینیک (1389). تحقیق در رسانههای جمعی. ترجمۀ کاووس سیدامامی. تهران: انتشارات سروش.
7
Appelgren, E. (2004). ‘Convergence and divergence in media: different perspectives’. In ICCC 8th International Conference on Electronic Publishing 2004, Brasilia, Brazil. (pp. 237-248).
8
Bettiga, D., Boaretto, A., & Chen, S. (2013). ‘Exploring media convergence: evidence from Italy’. International Journal of Engineering Business Management, 5(Godište 2013), 5-53.
9
Cassin, B., Solomon, S., & Rubin, M. L. (1990). Dictionary of eye terminology (p. 304). Gainesville: Triad Publishing Company.
10
Erdal, I. J. (2007). ‘Researching media convergence and crossmedia news production’. Nordicom Review, 28(2), 51-61.
11
Fagerjord, A., & Storsul, T. (2007). Questioning convergence. Nordicom Publishers.
12
Freeman, M. (2017). ‘Funding and management in the media convergence era: Introduction’. International Journal on Media Management, 19(2), 103-107.
13
García-Avilés, J. A., Kaltenbrunner, A., & Meier, K. (2014). ‘Media convergence revisited: Lessons learned on newsroom integration in Austria, Germany and Spain’. Journalism Practice, 8(5), 573-584.
14
Gordon, R. (2003). ‘The Meanings and Implications of Convergence’. In Kawamoto Kevin, Digital journalism: Emerging Media and the Changing, Horizons of Journalism, Rowman & Littlefield Publishers.
15
Green Paper (1997). Green Paper on the Convergence of the Telecommunications, Media and Information Technology Sectors, and the Implications for Regulations. Brussels: European Commission.
16
Jenkins, H. (2001). ‘Convergence? I diverge’. Technology review, 104(5), 93-93.
17
Jenkins, H. (2006). ‘New York University Press’. Convergence Culture: where old and new media collide. New York University.
18
Steiner, T. (2015). ‘Under the macroscope: Convergence in the us television market between 2000 and 2014’. Image, (22), 4-21.
19
ORIGINAL_ARTICLE
روابط قدرت و هستی سیاسی اشیا در ایران: نمونهپژوهی دهۀ 1360
با وقوع انقلاب اسلامی و تثبیت و یکدستی آن، سیاستهای فرهنگی جدید پیاده شد که زندگی روزمره هدف مستقیم آن بود. بدین منظور، روابط قدرت بهسرعت دگرگون شد و تمام هستیهای اجتماعی، چه انسانی و چه مصنوعات و اشیا، میبایست از لحاظ هستیشناختی بازتعریف میشدند. بنابراین، نخستین موضع آشکارگی این تغییر در هستیهای اجتماعی روزمره، بهخصوص اشیا، بود. بر این اساس، مسئلۀ پژوهش پیش رو بر کشف پیوند بین روابط قدرت و زندگی سیاسی اشیا، در جایگاه یکی از مهمترین عناصر زندگی روزمره، متمرکز است که تا پیش از این محور بررسی تحولات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی در ایران نبوده است. برای بررسی این مسئله، پرسش اصلی آن است که تغییر روابط قدرت پس از پیروزی انقلاب اسلامی چه تأثیری بر فرهنگ مادی جامعه و زندگی اشیا در دهۀ 1360 گذاشت. برای بررسی این پرسش، که بهعلت اکتشافیبودن به فرضیه نیاز نداشت، از روش تاریخنگاری از پایین یا تاریخنگاری زندگی روزمره، و بحث مفهومی حول روابط قدرت و فرهنگ مادی بهره گرفتهایم که وجوهی مغفول از تاریخ سیاسی ایران معاصر را نیز پوشش میدهد. مهمترین یافتههای پژوهش به تغییراتی مربوط میشود که بسط نفوذ شیوۀ زندگی مدرن، از رهگذر کالاها، تحت حکومتی ضدمدرنیسم را همزمان با بسط نفوذ دولت در زندگی مردم، نسبت به رژیم پیشاانقلابی، بر اثر مدرنترشدنِ خود دولت انقلابی نشان میداد. به عبارتی، دولتی که ضدمدرنیسم بوده است عملاً هم خودش مدرن شده و هم زندگی مردم را مدرنتر کرده است.
https://scsj.ricac.ac.ir/article_144752_147ca98721f37afc312c40607c456ca7.pdf
2021-11-22
35
60
10.22083/scsj.2021.144752
فرهنگ مادی
روابط قدرت
دولت
اشیا
مصرف
ُسید محمدوهاب
نازاریان
s.m.v.nazaryan@gmail.com
1
دکتری علوم سیاسی جامعهشناسی سیاسی، دانشگاه علامه طباطبائی
LEAD_AUTHOR
منابع و مأخذ
1
اسکات، جیمز سی (1396). سلطه و هنر مقاومت. ترجمه افشین خاکباز. تهران: مرکز.
2
اطلاعات، 9 و 10 دیماه1360.
3
انتشارات سپاه پاسداران (1361). اخوت مؤمنین.
4
باقی، عمادالدین (1382). تولد یک انقلاب (زمینهها و عوامل پیدایش انقلاب ایران). تهران: سرایی.
5
بزرگیان، امین (1396). ایدههای خیابانی؛ نوشتههایی دربارۀ شهر، تن و زندگی روزمره. تهران: تیسا، پاییز.
6
دوماهنامه بررسیهای بازرگانی (1368). «بازرگانی داخلی: بررسی عملکرد سوبسید در ایران». شماره 28: 27ـ3.
7
خاطرات دهه شصت (1389). نوشتههای وبلاگ خاطرات دهه شصت، نشر اول، اردیبهشت.
8
پورت، اندرو آی (1397). «تاریخ از پایین؛ تاریخ زندگی روزمره و تاریخ خُرد». ترجمه سیده فاطمه یاحسینی. دوفصلنامه تاریخ شفاهی، شماره 2: 58ـ40.
9
ترکمان، فرح و امیر نیکپی (1389). ایدئولوژی و توسعه سیاسی در ایران. تهران: علمی.
10
ترنتمان، فرانک و الیزابت شاو (1397). زمان، مصرف و زندگی روزمره. ترجمه علیرضا مرادی. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
11
دژپسند، فرهاد و حمیدرضا رئوفی (1387). اقتصاد ایران در دوران جنگ تحمیلی. تهران: مرکز اسناد دفاع مقدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ).
12
رزاقی، ابراهیم (1371). اقتصاد ایران. تهران: نی.
13
رفیعپور، فرامرز (1377). توسعه و تضاد؛ کوششی در جهت تحلیل انقلاب اسلامی و مسائل اجتماعی ایران. تهران: شرکت سهامی انتشار.
14
روجک، کریس (1395). نظریههای فراغت؛ اصول و تجربهها. ترجمه عباس مخبر. تهران: تیسا، زمستان.
15
روزنامه بینالمللی کیهان، 13 اسفند 1363.
16
صدر، شادی (1388). مجموعۀ قوانین و مقررات پوشش در جمهوری اسلامی ایران. تهران: کتاب نیلی.
17
صفری تورج، اتابک (1397). خاطرات دهه شصت و لبخندی از جنس دلتنگی، 24 آبان، بازیابیشده در: http://hamedannameh.ir/?p=note&i=1&g=1&e
18
علیبابایی، داود (1384). بیستوپنج سال در ایران چه گذشت (از بازرگان تا خاتمی)، جلد پنجم: از ریاستجمهوری رجایی تا ریاستجمهوری خامنهای. تهران: امید فردا.
19
علیبابایی، داوود (1385). بیستوپنج سال در ایران چه گذشت، جلد ششم: ریاستجمهوری خامنهای و نخستوزیری موسوی. تهران: امید فردا.
20
علیبابایی، داوود (1391). بیستوپنج سال در ایران چه گذشت، جلد یازدهم: ادامۀ ریاستجمهوری آیتالله خامنهای و نخستوزیری میرحسین موسوی. تهران: امید فردا.
21
فوزی، یحیی (1387). تحولات سیاسیاجتماعی بعد از انقلاب اسلامی در ایران، جلد دوم. تهران: مؤسسه چاپ و نشر عروج (وابسته به مؤسسه تدوین و نشر آثار امام خمینی).
22
کاظمی، عباس (1395). امر روزمره در جامعه پساانقلابی. تهران: نشر فرهنگ جاوید.
23
گلمحمدی، احمد (1392). چیستی، تحول و چشماندازهای دولت. تهران: نی.
24
گوش، آمیتاو (1393). در کامبوج، در: بعد از انقلاب؛ مجموعه گزارشهایی مستند. تهران: مهرویستا.
25
مصاحبههای حجتالاسلام و المسلمین خامنهای (1364). تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
26
میرسلیم، مصطفی و کاظم خورمهر (1389). جریانشناسی فرهنگی بعد از انقلاب اسلامی ایران (1357-1380). تهران: مرکز بازشناسی اسلام و ایران.
27
میلانی، محسن (1381). شکلگیری انقلاب اسلامی؛ از سلطنت پهلوی تا انقلاب اسلامی. ترجمه مجتبی عطارزاده. تهران: گام نو.
28
هاشمی، علیرضا (به اهتمام) (1389). دفاع و سیاست: کارنامه و خاطرات هاشمی رفسنجانی سال 1366. تهران: دفتر نشر معارف انقلاب اسلامی.
29
هیرو، دیلیپ (1386). ایران در حکومت روحانیون. ترجمۀ محمدجواد یعقوبی دارابی. تهران: مرکز بازشناسی اسلام و ایران.
30
Appadurai, A. (1986). ‘Introduction: Commodities and Politics of value’, in: A. Appadurai (ed), The Social Life of Things: Commodities in Social Perspective. Cambridge: Cambridge University Press, pp. 3-63.
31
Bauman, Z. & May, T. (2001). Thinking Sociologically, Second Edition, Oxford: Blackwell publishing.
32
Bayat, A. (1997). Street politics: poor people’s movement in Iran. New York: Columbia University Press.
33
Berger, A. (2009). What Objects Mean: An Introduction of Material Culture. Walnut Creek, CA: Left Coast Press Inc.
34
Bucur, M; Gavrilova, R; Goldman, W; Healy, L.K.; Pittaway, M. (2009). ‘Six Historian in Search of Alltagsgechichte’. Apasia, 3: 189-212.
35
Ginzburg, C. (1993). ‘Microhistory: Two or three things that I know ablout it’. Critical History, 20(1): 10-35.
36
Goffman, E. (1956). The presentation of self in everyday life. Edinburgh, University of Edinburgh, Social Science Research Center.
37
Harris, K. (2017). A Social revolution; Politics and Welfare State in Iran. Oakland, California: University of California Press.
38
Keshavarzian, A. (2007). Bazaar and State in Iran: The Politics of the Tehran Marketplace. Cambridge: Cambridge University Press.
39
Levi, G. (1991). ‘On microhistory’, in: Burke, P. (Ed), New Perspectives on Historical Writing, Polity Press, Cambrige: 91-113.
40
Ludtke, A. (1995). Introduction (W. Templer, Trans), in: Ludtke, A (Ed). The History of Everyday life: Reconstructing historical Experinece and Ways of Life. Princeton University Press, Prenceton, NJ: 3-40.
41
Montazer-Ghaem, M. (1997). Socio-cultural and Socio-political implications of VCRs in Iran: Public discours, state policies and cultivation of attitudes, PHD thesis at the University of Leicester.
42
Olsen, B. (2003). ‘Material Culture text: Re-Membering Things’. Norwegian Archaeological Review, 36(2).
43
Plano, J. C. & Olton, R. (1982). international relations dictionary. Abc-Clio.
44
Poggi, G. (1978). The Development of the Modern State. London: Hutchinson.
45
Salehi-Isphahani, Dj. (1982). ‘The Iranian Economy Since the Revolution’, In: S. Hunter, ed., Internal Development in Iran, Washington, D.C.
46
Vanderstoep, S. w. & Johnston, D. D. (2009). Research Method for everyday life; Bending qualitative and quantitative approaches, First Edition. San Francisco: Jossey-Bass.
47
Weber, M. (2002). The Protestant ethic and the “spirit” of capitalism: and Other Writings, Edited, Translated, and With an Introduction By Peter Baehr & Gordon C. Wells. New York: Penguin Books.
48
Woodward, S. (2020). Material Methods; Researching and thinking with things. London: Sage Publication.
49
ORIGINAL_ARTICLE
سناریوهای پیش روی مسئلۀ هفتم آبان (بزرگداشت روز کوروش)
در هفتم آبانماه 1395 جمعیت کثیری در کنار مقبرۀ کوروش در شهرستان پاسارگاد استان فارس گرد هم آمدند و به شعارهایی ساختارشکنانه و اعمالی ضدهنجار پرداختند. از سال 1396 به بعد، با مداخلۀ مراجع رسمی کشور اجازۀ برگزاری مراسم داده نشد و موضوع از حیطۀ فرهنگی خارج شد و به مسئلۀ سیاسی ـ امنیتی تبدیل شد. در این پژوهش، سناریوهای پیش روی مسئلۀ هفتم آبان بررسی شده است. از مصاحبههای عمیقی که با خبرگان درمورد موضوع و ابعاد آن صورت گرفت، شش فرض بهعنوان آیندههای پیش روی این مسئله استخراج شد. بعد از استخراج فرضها، با ساخت پرسشنامههایی، احتمالات تکی و شرطی فرضهای موردنظر مورد سنجش قرار گرفت و دادهها با نرمافزار اسمیک پراب اکسپرت تحلیل شد. یافتهها نشان میدهد برخورد امنیتی با مشارکت عمومی پرحجم مردم در مراسم، برگزاری این مراسم و یادبودهای ملی دیگر (مانند یادبود یعقوب لیث صفاری) در سایر نقاط کشور فرضهایی هستند که از احتمال وقوع بیشتری در مقایسه با سایر فرضها برخوردارند. همچنین، از میان ده سناریویی که احتمال وقوع بیشتری دارند، محتملترین سناریو سناریوی تداوم وضع موجود است. حضور و غیاب متغیرها در این سناریو به این صورت است: برخورد امنیتی با مشارکتکنندگان در مراسم همراه با عدم شکلگیری امواج اعتراضات مردمی در سایر مناطق کشور، ندادن مجوز برای برگزاری این مراسم و سایر یادبودهای شخصیتهای تاریخی و باستانی در سایر مناطق، و عدم فراموشی موضوع و عدم امکان برگزاری مراسم با وجود مخالفت نظام. در نهایت، میتوان گفت آیندۀ مطلوبی پیش روی مسئلۀ موردبررسی پیشبینی نمی شود.
https://scsj.ricac.ac.ir/article_144753_968d14d91deab1b0862e36b264f9769d.pdf
2021-11-22
61
84
10.22083/scsj.2021.144753
هفتم آبان
روز کوروش
روش سناریویی خبرهمحور
تعارضات هویتی
ایرج
حق ندری
irajnadri@gmail.com
1
دکتری سیاستگذاری فرهنگی دانشگاه خوارزمی
LEAD_AUTHOR
منابع و مأخذ
1
استراتژیا، آناستازیا و ماریا جا اُتزی (1394). برنامهریزی سناریویی، ابزار فعالیتهای آیندهنگاری: رویکرد LIPSOR (رویکردی برای برنامهریزی سناریویی مشارکتی) در پیشرفتهای جدید در روششناسی آیندهنگاری. ترجمۀ مجتبی بهاری، احد رضاییان و معصومه کاظمی. تهران: مؤسسه افق آیندهپژوهی راهبردی.
2
اسمیت، کوین بی و کریستوفر دبلیو لریمر (1396). درآمدی نظری بر سیاست عمومی. ترجمۀ بهزاد عطارزاده. تهران: نشر علمی و فرهنگی.
3
اسلامی ندوشن، محمدعلی (1395). ایران و تنهاییاش. تهران: شرکت سهامی انتشار.
4
الداغی، زهرا، عبدالحمید ابراهیمی، سامره شجاعی و حسین دیدهخانی (1399). «تدوین سناریوهای توسعه منطقه گردشگری استان گلستان با رویکرد آیندهپژوهی». فصلنامه جغرافیا و توسعه، شماره 58: 74-59.
5
پلوئی، کیوان، فرهاد درویشی سهتلانی، صفر فضلی، روحالله بیات و اسماعیل قادری (1400). «ارائه سناریوهای آینده صنعت گردشگری سلامت ایران در افق 1414». فصلنامه جغرافیا و توسعه، شماره 62: 78-53.
6
تیلور، چارلز (1392). چندفرهنگگرایی، بررسی سیاست شناسایی. ترجمه طاهر خدیو و سعید ریزوندی. تهران: رخداد نو.
7
حاجیانی، ابراهیم (1392). جامعهشناسی هویت ایرانی. تهران: پژوهشکده تحقیقات استراتژیک.
8
حقندری، ایرج (1400). مطالعه تعارضات سیاستگذاری فرهنگی ـ هویتی در ایران امروز؛ مورد مطالعه: تعارضات مرتبط با برگزاری مراسم روز کوروش، رساله دکتری سیاستگذاری فرهنگی، دانشگاه خوارزمی.
9
دان، رابرت جی (1385). نقد اجتماعی پستمدرنیته، بحرانهای هویت. ترجمه صالح نجفی. تهران: نشر شیرازه.
10
داوری اردکانی، رضا (1386). «ایرانیان سرچشمه خودآگاهی غرب»، روزنامه هممیهن، 02/04/1386.
11
دیلقمانی، فرشید و محمدعلی قاسمی ترکی (1396). «نگاهی به تطور تاریخی الگوها و سیاستهای هویت ملی از زمان باستان تا دوره پهلوی». فصلنامه سیاست متعالیه،شماره 19: 176ـ155.
12
رجایی، فرهنگ (1397). مشکل هویت ایرانیان. تهران: نشر نی.
13
رستمی، فرزاد، قدرت احمدیان و حمیدرضا کریمی (1397). «تحلیلی بر مناسبات راهبردی اتحادیه اروپا و امریکا در پرتو توافق هستهای ایران؛ سناریوهای پیش رو». فصلنامه پژوهشهای راهبردی سیاست، شماره 28: 239-266.
14
رستمی، مسعود و صادق زیباکلام (1397). «تبارشناسی ایدئولوژی ناسیونالیسم باستانگرا و دیگریسازی». فصلنامه پژوهشهای سیاسی جهان اسلام، شماره 9: 151ـ127.
15
زریری، رضا (1384). «تجددگرایی و هویت ایرانی در عصر پهلوی». ماهنامه زمانه، شماره 40: 29ـ24.
16
سبکتکین، قربانعلی، ابراهیم حاجیانی و ایرج حقندری (1400). «شناسایی و تحلیل رفتار بازیگران در مسئله هفتم آبان: همگراییها و واگراییها». فصلنامه مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی، شماره 40 : 415ـ386.
17
شایگان، داریوش (1382). «هستیشناسیهای پراکنده». فصلنامه گفتگو، شماره 37: 35ـ21.
18
عالمی، مسعود (1380). مطالعه برجستگیهای هویت در ایران (مطالعه موردی: عربهای خوزستان)، رساله کارشناسی ارشد جامعهشناسی، دانشگاه شهید بهشتی.
19
عسکرانی، محمدرضا (1390). «آسیبشناسی آموزش تاریخ در نظام تعلیم و تربیت ایران. بررسی موردی: عصر قاجار تا پایان دوره رضاشاه». فصلنامه مطالعات تاریخ فرهنگی، پژوهشنامه انجمن ایرانی تاریخ، شماره 5: 169-143.
20
فضای مجازی بر واقعیت پیشی نگرفت (7 آبان 1397). خبرگزاری پانا، بازیابیشده در:
21
https://www.pana.ir/news/866513
22
کچوئیان، حسین (1385). تطورات هویتی ایرانیان. تهران: نشر نی.
23
محمدی، حمیدرضا و ابراهیم احمدی (1395). «تحلیل دوسطحی از ژئوپلتیک واگرایی روابط ایران و پاکستان (سناریوهای آینده این روابط و ارائه راهکارهای همگرایی)». فصلنامه پژوهشهای راهبردی سیاست، شماره 19: 156-129.
24
مولایی، محمدمهدی، حامد طالبیان و حمید عابدی (1396). «سناریوهای مسائل فضای مجازی ایران در سال 1395». فصلنامه مطالعات رسانههای نوین، شماره 9: 117ـ77.
25
نبوی، سید مهدی و سید حمزه صفوی (1399). «تدوین سناریوهای روابط ایران و ترکیه در افق 1408». فصلنامه آیندهپژوهی راهبردی، شماره 18: 36ـ7.
26
نقیبزاده، احمد و محمد کاکحمد (1399). «روند بحران کرکوک در تحولات سیاسی منطقه و سناریوهای آتی». فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، شماره 1: 401ـ385.
27
Connoly, W. (2002). Identity/Difference. USA: University Of Minesota Press.
28
Godet, M. (2006). Creating Futures: Scenario Planning as a Strategic Management Tool. Economica Ltd.
29
Godet, M. (1994). From anticipation to action: A handbook of stratégic prospective. Préface by Joseph F. Coates. UNESCO Publishing.
30
ORIGINAL_ARTICLE
نقش آموزشی و فرهنگسازی رسانههای نوپدید در لیگ برتر فوتبال ایران با رویکرد 360 درجه
هدف پژوهش پیشرو بررسی نقش آموزشی و فرهنگسازی رسانههای نوپدید در لیگ برتر فوتبال ایران با رویکرد 360 درجه است. روش پژوهش میدانی و بر مبنای هدف از نوع توسعهای ـ کاربردی است. جامعۀ آماری شامل تمام مربیان فوتبال، مدیران فوتبال، بازیکنان، داوران، خبرنگاران در لیگهای فوتبال، کارشناسان ارتباطات رسانهای، و مخاطبان لیگ برتر فوتبال کشور است. نمونۀ پژوهش شامل 384 نفر (با تأکید بر کفایت نمونه فرمول تعیین حجم نمونه کوکران) و روش نمونهگیری تصادفی طبقهای است. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامۀ محققساختۀ ارزیابی عملکرد رسانههای نوپدید در زمینۀ لیگ برتر فوتبال متشکل از 2 مؤلفه (آموزشی و فرهنگسازی) و 15 عبارت است. پایایی ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ تأیید شد. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از آزمون T تکنمونهای صورت گرفت. بر اساس نتایج بهدستآمده، آموزش و فرهنگسازی رسانههای نوپدید در زمینۀ لیگ برتر فوتبال ایران با رویکرد 360 درجه در حد مطلوبی گزارش شد (0001/0=P). با توجه به نتایج بهدستآمده میتوان گفت رسانههای نوپدید ورزشی میتوانند، با ترویج فرهنگ و اصول اخلاقی در ورزش فوتبال در چارچوب نظام ورزش کشور و نیز ترویج و تشویق بازیکنان حاضر در لیگ به رعایت اصول بازی جوانمردانه و همچنین تقویت روحیۀ نقادی و انتقادی سازنده از دستگاههای اجرایی ورزش کشور، تا حد زیادی نقش فرهنگسازی خود را در زمینۀ لیگ برتر فوتبال کشور ایفا کنند. همچنین برگزاری نشستها و سمینارهای کمیتۀ رسانهای با مدیران سازمان ورزش و جوانان و مدیران باشگاههای لیگ فوتبال و ارائۀ بازخوردهای سازنده به آنها میتواند در این راه تا حد زیادی مثمر باشد.
https://scsj.ricac.ac.ir/article_144754_5e5aa75b55d5744281e7f06af76173b7.pdf
2021-11-22
85
100
10.22083/scsj.2021.144754
ماهیت آموزشی
فرهنگسازی
رسانههای نوپدید
رویکرد 360 درجه
لیگ برتر فوتبال
مجید
کرامتی مقدم
majid.keramatimoghadam@gmail.com
1
دکتری مدیریت ورزشی، گروه تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد.
LEAD_AUTHOR
منابع و مأخذ
1
جعفری، سعید (1381). «ورزش رسانهای». فصلنامه فرهنگ عمومی، شماره 30: 127ـ117.
2
حمیدپور، هاله و سیده ناهید شتاب بوشهری (1394). «نقش رسانههای جمعی در توسعه ورزش قهرمانی بانوان از دیدگاه ادارهکل ورزش و جوانان استان خوزستان». فصلنامه مدیریت ارتباطات در رسانههای ورزشی، شماره 8: 60ـ48.
3
خالدیان، محمد، فردین مصطفایی، مهران صمدی و فرخ کیا (1392). «نقش رسانههای جمعی در توسعه ورزش». فصلنامه مدیریت ارتباطات در رسانههای ورزشی، شماره 2: 56-48.
4
دادگران، محمد (1388). مبانی ارتباطات جمعی. تهران: انتشارات فیروزه.
5
صیادی، علی، صدیقه حیدرینژاد و مهدی بزرگ امید (1395). «بررسی نقش چهارگانه رسانهها در ترویج ورزش دانشجویی». فصلنامه مدیریت ارتباطات در رسانههای ورزشی، شماره 14: 29-21.
6
علوی، پرویز (1386). ارتباطات سیاسی (ارتباطات، توسعه و مشارکت سیاسی). تهران: علوم نوین.
7
فتحینیا، محمد و عبدالرحمن علیزاده (1384). «خشونتگرایی تماشاگران فوتبال و نقش رسانهها در کنترل آن». فصلنامه سنجش و پژوهش، شماره 43ـ42: 105ـ81.
8
قاسمی، حمید (1394). «نقش تلویزیون در اخلاقمداری در فوتبال از دیدگاه بازیکنان لیگ برتر و دسته یک ایران». فصلنامه پژوهشهای ارتباطی، شماره 81: 101-83.
9
قاسمی، حمید (1386). نقش رسانههای گروهی در توسعه ورزش کشور، رساله دکتری مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات.
10
کاتز، هلن (1395). رسانه. ترجمه نفیسه حقیقت جوان. تهران: نشر افکار.
11
کردی، محمدرضا (1386). بررسی نقش رسانههای گروهی و مطبوعات در ورزش ایران، طرح پژوهشی، پژوهشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی.
12
کوهن، آرتور (1378). تغییر نگرش و تأثیر اجتماعی. ترجمه علیرضا کلدی. تهران: دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی.
13
لیتل جان، استیفن (1384). نظریه ارتباطات. ترجمه مرتضی نوربخش و همکاران. تهران: نشر جنگل.
14
مازیاری، محمد و محمد سالاری (1396). «تأثیر جهتگیری انگیزشی خودمختاری و کنترلی بر وفاداری به تیم در بینندگان تلویزیونی رقابتهای فوتبال». دوماهنامه مطالعات مدیریت ورزشی، شماره 43: 140-125.
15
میرآبادی، مصطفی، ملیحه گلزاده و احمد کریمی (1398). «ارزیابی نقش و عملکرد رسانهها بر توسعه گردشگری ورزشی در استان آذربایجان شرقی». فصلنامه برنامهریزی منطقهای، شماره 34: 80-68.
16
هادینژاد، فرهاد، محمد احمدی و مهدی قاسمی (1395). «طراحی الگوی ارزیابی عملکرد دانشجویان با رویکرد بازخورد 360 درجه. مورد مطالعه: ارزیابی عملکرد دانشجویان دانشگاه افسری امام علی (ع)». فصلنامه مدیریت نظامی، شماره 63: 33ـ1.
17
هنری، حبیب، عبدالحمید احمدی و مهدی مرادی (1391). «بررسی عوامل مؤثر نقشهای اطلاعرسانی، مشارکت اجتماعی، آموزش و فرهنگسازی رسانههای ورزشی در توسعۀ ورزش قهرمانی». فصلنامه مدیریت ورزشی، شماره 12: 145ـ127.
18
Abeza, G., O’Reilly, N., Séguin, B. & Nzindukiyimana, O. (2015). ‘Social media scholarship in sport management research: A critical review’. Journal of Sport Management, 29(6), 601-618.
19
Antunovic, D. & Whiteside, E. (2018). ‘Feminist sports media studies: State of the field’. In Feminist approaches to media theory and research (pp. 111-130): Springer.
20
Casero-Ripollés, A., Feenstra, R. A. & Tormey, S. (2016). ‘Old and new media logics in an electoral campaign: The case of Podemos and the two-way street mediatization of politics’. The international journal of press/politics, 21(3), 378-397.
21
Cooky, C., Messner, M. A. & Musto, M. (2015). ‘It’s dude time! A quarter century of excluding women’s sports in televised news and highlight shows’. Communication & Sport, 3(3), 261-287.
22
Lelliott, P., Williams, R., Mears, A., Andiappan, M., Owen, H. & Reading, P. (2008). ‘Questionnaires for 360-degree assessment of consultant psychiatrists: Development and psychometric properties’. British Journal of Psychiatry, 193, 156-160.
23
McCarthy, A. M. & Garavan, T. N. (2001). ‘360° feedback process: Performance, improvement and employee career development’. Journal of European Industrial Training, 25, 5-32.
24
ORIGINAL_ARTICLE
ثبت و تحلیل نقش ستارگان موسیقی پاپ و رپ ایرانی در هویتیابی و جامعهپذیری هواخواهان نوجوان ایرانی در شبکه اجتماعی اینستاگرام (موردمطالعه: امیرحسین تتلو و سید حسین موسوی (ملقب به تهی))
در ایران ستارگان موسیقی پاپ و رپ تأثیرات خاصی بر جماعتهای هواخواه جوان و نوجوان از حیث هویتیابی، سبک زندگی و الگوهای مصرفی بر جای گذاشتهاند. هدف پژوهش پیش رو ثبت و تحلیل نقش ستارگان موسیقی پاپ و رپ ایرانی در هویتیابی و جامعهپذیری هواخواهان نوجوان ایرانی در شبکۀ اجتماعی اینستاگرام بود. این پژوهش از نوع کیفی و با رویکرد کیفی قومنگاری مجازی صورت گرفت. یافتههای پژوهش نشان داد که بهطورکلی تتلو و تهی از شگردهای رسانهای متفاوتی برای اثرگذاری بر هواخواهان نوجوان استفاده کردهاند. نمایش زندگی خصوصی خود در اینستاگرام و مورد خطاب قرار دادن فالوورهایش بهعنوان تتلیتی، بهکاربردن الفاظ زشت و خارج از عرف و کنشهای هنجارگریز بخشی از شگردهای رسانهای «تتلو» برای اثرگذاری بر جماعت هواخواه بوده است. این در حالی است که «تهی» به میانجی شگردهای رسانهای دیگری نظیر برقراری ارتباط گرم و صمیمی با هواخواهان و در معرض دید گذاشتن قلمرو خصوصی زندگی خویش سعی کرده است بر هواخواهان خویش اثر بگذارد. یافتههای پژوهش همچنین نشان داد که پاسخگویی هواخواهان به نیازهای روانشناختی و عاطفی از مهمترین علل هواخواهان برای گرایش به موسیقی پاپ و رپ و ستارههای موسیقی در این ژانر است. ذائقۀ موسیقایی جوانان به تأسی از عادتوارهشان به دنبال برطرفکردن خلأهای روانی است که این امر در جهان موسیقای خیالی به امری ممکن و در دسترس بدل میشود. درواقع، علاقۀ جوانان به سبک موسیقی خاص و آهنگهای خاص، درنهایت، به خود ستارۀ موسیقی تسری پیدا میکند و در درازمدت این امر به پیروی از کنشها و گفتارهای ستارۀ موسیقی محبوب خود منجر میشود.
https://scsj.ricac.ac.ir/article_144756_09e7b6ecd9196d5e24fd6cf20bd0f33c.pdf
2021-11-22
101
126
10.22083/scsj.2021.144756
هواخواه
سلبریتی
قومنگاری مجازی
اینستاگرام
تتلو
فرید
عزیزی
mrfaridazizii@gmail.com
1
دانشجوی دکتری علوم ارتباطات اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبائی (نویسندۀ مسئول)
LEAD_AUTHOR
حمید
عزیزی
hamid.azizy1@gmail.com
2
دانشجوی دکتری علوم ارتباطات اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبائی
AUTHOR
منابع و مأخذ
1
ایسنا (1395). مورد عجیب تتلو تتلیتیها. بازیابیشده در: https://www.isna.ir/news/95060104287/.
2
بیچرانلو، عبدالله (1393). «رسانه موسیقی و جوانان ایرانی؛ با تمرکز بر موسیقی در تلویزیونهای ماهوارهای فارسیزبان». فصلنامه رسانه، شماره 2: 119-101.
3
خادمیان، طلیعه و محسن سلیمانی فاخر (1395). «نفرین و نفرت در ترانههای عامهپسند ایرانی (از سال 1380 تا کنون)». فصلنامه مطالعات جامعهشناختی، شماره 1: 192-165.
4
شباهنگ، رضا، محمدعلی بشارت، فرزین باقری شیخانگفشه، منیژه فیروزه و عباس رحیمینژاد (1398). نقش تجربه تعامل فرااجتماعی، تعامل فرااجتماعی و گسستگی فرااجتماعی در پیشبینی پرستش افراد مشهور. فصلنامه شناخت اجتماعی، شماره 2: 60-50.
5
فرارو (1398). امیر تتلو رکورد کامنت اینستاگرام را شکست؛ رکوردشکنی کامنت و لایک در اینستاگرام از کجا آغاز شد؟ بازیابیشده در: https://fararu.com/fa/news/412789/.
6
کاشانی، سالار (1395). جمهوری تتلیتیها. رادیو زمانه.
7
کوچکزایی، مصطفی، مجیدرضا فیضیان و محمدحسین شاهآبادی (1397). «بررسی سلبریتیسازی در رسانه و بحران هویت نوجوان در جامعه». فصلنامه فرهنگ، جامعه، رسانه. شماره 29: 121ـ103.
8
محمدپور، احمد، ابوبکر شریعتپناه و احمد غلامی (1392). «تحلیل جامعهشناختی شیوه برساخت هویت از رهگذر مصرف موسیقی عامهپسند در میان جوانان». فصلنامه مجله مطالعات اجتماعی ایران، شماره 4: 159ـ137.
9
مولایی، محمد مهدی (1395). گردش فرهنگ سلبریتی در رسانههای اجتماعی: مطالعه فعالیت سلبریتیهای ایرانی و هوادارانشان در اینستاگرام. فصلنامه فرهنگ، جامعه، رسانه. سال پنجم، 57-80.
10
Boyd, R. & Richerson, P. J. (1985). Culture and the Evolutionary Process. University of Chicago Press, Chicago.
11
Brooks, S. K. (2018). ‘FANatics: Systematic literature review of factors associated with celebrity worship, and suggested directions for future research’. Current psychology (New Brunswick, N.J.). Published online: 26 September 2018: 1-23.
12
Brown, W. J. (2015). ‘Examining four processes of audience involvement with media personae: Transportation, parasocial interaction, identification, and worship’. Communication Theory, 25(3): 259–283.
13
Chung, S. & Cho, H. (2017). ‘Fostering parasocial relationships with celebrities on social media: Implications for celebrity endorsement’. Psychology and Marketing, 34(4): 481–495.
14
Driessens, O. (2013). ‘Celebrity Capital: Redefining Celebrity Using Field Theory’. Theory and Society, 2(5): 43–60.
15
Eyal, K., Teeni-Harari, T., Katz, K. (2020). ‘A Content Analysis of Teen-Favored Celebrities' Posts on Social Networking Sites: Implications for Teen Fame-Valuation’. Cyberpsychology: Journal of Psychosocial Research on Cyberspace, 14(2): 1-19.
16
Giles, D. C. (2017). ‘How do fan and celebrity identities become established on twitter? A study of ‘social media natives’ and their followers’. Celebrity Studies, 8(3): 445–460.
17
Greenwood, D. N. (2013). ‘Fame, Facebook, and Twitter: How attitudes about fame predict frequency and nature of social media use’. Psychology of Popular Media Culture, 2(4): 222–236.
18
Hackley, C. & Hackley, R. A. (2016). The iconicity of celebrity and the spiritual impulse’. Consumption Markets & Culture, 19(3): 269–274.
19
Jayson, S. (2013). Survey: Young people who use social media seek fame. USA Today.
20
Jia, X., Hungm K. & Zhang, K. (2020). Celebrity Fans in China: Motives, Characteristics, and Marketing Impacts. Handbook of Research on the Impact of Fandom in Society and Consumerism.
21
Jiménez, Á. V. & Mesoudi, A. (2019). ‘Prestige-biased social learning: Current evidence and outstanding questions’. Palgrave Communications, 5, Article 20.
22
Kosenko, K. A., Binder, A. R. & Hurley, R. (2016). ‘Celebrity influence and identification: A test of the Angelina effect’. Journal of Health Communication, 21(3): 318–326.
23
Liang, Y. & Shen, W. (2017). ‘Fan economy in the Chinese media and entertainment industry: How feedback from super fans can propel creative industries revenue’. Global Media and China, 1(4): 331-349.
24
Liu, J. K. K. (2013). ‘Idol worship, religiosity, and self-esteem among university and secondary students in Hong Kong’. Discovery – SS Student E-journal, 2: 15–28.
25
Madden, M., Lenhart, A., Cortesi, S., Gasser, U., Duggan, M., Smith, A., & Beaton, M. (2013). ‘Teens, social media, and privacy’. Pew Research Center: Internet & Technology. Retrieved from: https://www.pewresearch.org/internet/2013/05/21/teens-social-media-and-privacy/.
26
Maltby, J., Houran, J., & McCutcheon, L. (2003). ‘A clinical interpretation of attitudes and behaviors associated with celebrity worship’. The Journal of Nervous and Mental Disease, 191(1): 25–29.
27
Marwick, A., & Boyd, d. (2011). ‘To see and be seen: Celebrity practice on Twitter’. Convergence: The International Journal of Research into New Media Technologies, 11 (2): 139–158.
28
Mendick, H., Allen, K., & Harvey, L. (2014). Turning to the empirical audience: the desired but denied object of celebrity studies?. Published online: 08 Jul 2015: 374-377.
29
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل کیفی تکنیکهای اقناعی اینستاگرامی در مشارکت انتخاباتی اسفند 1398
نقش رسانههای نوین در مشارکت انتخاباتی مسجل شده است، اما این تأثیرات بر عالم سیاست بهمانندِ گذشته واحد، یکسان و نشئتگرفته از سیاستهای حاکم نیست، بلکه دچار تکثرگرایی شده و حتی ممکن است مخالف سیاستهای حاکم عمل کند. لذا، شناخت تأثیرات و نوع عملکرد رسانههای نوین، که در این مطالعه منحصر به اینستاگرام شده، از اهمیت زیادی برخوردار است. پرسش اصلی این است که چه تکنیکهای اقناعی اینستاگرامی در مشارکت انتخابات مجلس 1398 به کار رفته است. برای این منظور از روش کیفی گراندد تئوری استفاده شده است. جامعۀ آماری مطالب انتخاباتی اینستاگرام و نمونه هفت صفحۀ فعال دو جریان سیاسی است که در 51 محور تلخیص شده و 16 تکنیک اقناعی احصا شده است. نتایج از سه رویکرد مشارکت منفی، مثبت و انفعال در انتخابات حاکی است که در این میان، مشارکت مثبت از تکنیکهای اقناعی ترس، وعدهووَعید، شعار تبلیغاتی، احاله به ارزشها، مظلومنمایی و زبان مردم استفاده کرده است؛ در مقابل، مشارکت منفی یا تحریم انتخابات از تکنیکهای اقناعی افشا، امتناع، تحریک و تهییج، تقطیع، تلقیح، توسل به اصول و قوانین، توسل به برائت، زبان مردم، گواه اجتماعی، مجاورت و مصادره به مطلوب استفاده کرده است. در خصوص انفعال نیز اطلاعاتی به دست نیامد.
https://scsj.ricac.ac.ir/article_144757_13f970675e75e2e32d7c3a698029eb45.pdf
2021-11-22
127
146
10.22083/scsj.2021.144757
مشارکت
انتخابات
اینستاگرام
اقناع
گراندد تئوری
مهدی
فرج اللهی
mehdi_farajolahi@hotmail.com
1
دانشجوی دکتری علوم ارتباطات اجتماعی، گروه ارتباطات اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق.
AUTHOR
لیلا
نیرومند
farajolahi.mehdi@gmail.com
2
استادیار گروه ارتباطات اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق (نویسندۀ مسئول)
LEAD_AUTHOR
نادر
صادقی لواسانی نیا
lavasaninia@yahoo.com
3
استادیار گروه ارتباطات اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق
AUTHOR
افتخاری، اصغر و سیدمحمدصادق کاظمی (1396). «مدل اقناع افکار عمومی در قرآن». فصلنامه پژوهشهای راهبردی سیاست، شماره 52: 39ـ9.
1
حسنی، حسین (1398). رسانه اجتماعی اینستاگرام؛ زندگی روزمره و فرهنگ دیداری. تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات.
2
سعدیپور، اسماعیل، علیرضا خوشگویانفرد و معصومه طالبی دلیر (1390). اثرسنجی در حوزه رسانه با تأکید بر تلویزیون. تهران: سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران، مرکز تحقیقات.
3
شفقی، مریم (1391). «کنش گفتاری وعدهووعده در گفتمان سیاسی». دوماهنامه جستارهای زبانی، شماره 2: 158ـ141.
4
صمدی، مهران و شورش شاهمحمدی (1397). «مطالعه رابطه بین میزان هویتپذیری قومی و مشارکتپذیری سیاسی با مصرف
5
رسانهای شهروندان ارومیه». فصلنامه مطالعات جامعهشناسی، شماره 39: 58ـ43.
6
فراستخواه، مقصود (1398). روش تحقیق کیفی در علوم اجتماعی با تأکید بر نظریه بر پایه (گراندد تئوری GTM). تهران: انتشارات آگاه.
7
قادرزاده، امید، فاطمه شریفی و الناز حسنخانی (1398). «مشارکت سیاسی و عوامل مرتبط با آن، مطالعه پیمایشی دانشجویان
8
دانشگاه کردستان». فصلنامه مطالعات توسعه اجتماعیـفرهنگی، شماره 4: 129ـ93.
9
کیا، علیاصغر و رحمان سعیدی (1392). مبانی ارتباط، تبلیغ و اقناع. تهران: روزنامه ایران، مؤسسه انتشاراتی.
10
هارپر، کریستوفر (1391). رسانههای نوین. ترجمه علیاصغر کیا. تهران: انتشارات علم.
11
Afaf, N. A., Basit, A., Nurlukman, A. D., Wahyono, E., & Fadli, Y. (2019, November). ‘Social Media in The Public Sphere, Network Society, and Political Branding’. In International Conference on Democratisation in Southeast Asia (ICDeSA 2019) (pp. 76-79). Atlantis Press.
12
Bode, L., Hanna, A., Yang, J., & Shah, D. V. (2015). ‘Candidate networks, citizen clusters, and political expression: Strategic hashtag use in the 2010 midterms’. The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, 659(1), 149-165.
13
Boulianne, S. (2015). ‘Social media use and participation: A meta-analysis of current research’. Information, communication & society, 18(5), 524-538.
14
Carlsson, A. D. A. (2017). ‘Persuasion in Social Media: A Study of Instagram Influencers’ Usage of Persuasive Speech Acts’. Linnaeus University.
15
Conover, M. D., Gonçalves, B., Ratkiewicz, J., Flammini, A., & Menczer, F. (2011, October). ‘Predicting the political alignment of twitter users’. In 2011 IEEE third international conference on privacy, security, risk and trust and 2011 IEEE third international conference on social computing (pp. 192-199). IEEE.
16
Girma, S., & Shortland, A. (2008). ‘The political economy of financial development’. Oxford economic papers, 60(4), 567-596.
17
Halpern, D., Valenzuela, S., & Katz, J. E. (2017). ‘We face, I tweet: How different social media influence political participation through collective and internal efficacy’. Journal of Computer‐Mediated Communication, 22(6), 320-336.
18
Jensen, M. J. (2017). ‘Social media and political campaigning: Changing terms of engagement?’. The International Journal of Press/Politics, 22(1), 23-42.
19
Larsson, A. O., & Moe, H. (2012). ‘Studying political microblogging: Twitter users in the 2010 Swedish election campaign’. New media & society, 14(5), 729-747.
20
Mason, H. (2019). Persuasion: Master the Art of Manipulation, Mind, control & Influence. Seattle: Amazon.
21
McNair, B. (2017). An introduction to political communication. Routledge.
22
Scammell, M. (1999). ‘Political marketing: Lessons for political science’. Political studies, 47(4), 718-739.
23
Shirky, C. (2011). ‘The political power of social media: Technology, the public sphere, and political change’. Foreign affairs, 28-41.
24
Yamamoto, M., Kushin, M. J., & Dalisay, F. (2015). ‘Social media and mobiles as political mobilization forces for young adults: Examining the moderating role of online political expression in political participation’. New Media & Society, 17(6), 880-898.
25